สายลมจาก
ตะวันคล้อยอัสดงลงทิวเขา
สีแดงเศร้าเป่าหัวใจให้ใหลหลง
ตกลงสู่หลุมพรางอยู่กลางดง
เมื่อยังคงหวนไห้ในวันวาน
อยู่ท่ามกลางเส้นทางที่เดินหน้า
อยู่ท่ามกลางชีวาที่ขับขาน
อยู่ท่ามกลางร่างกายไม่ยืนนาน
แต่ดวงมาลย์ต้องสู้อยู่ต่อไป
สายลมจากพัดพามาอีกครั้ง
หอบความหลังครั้งเก่าเราสดใส
หอบความทุกข์ที่มันเคยเผาใจ
หอบวันใหม่ที่ไม่แน่ไม่แน่นอน
หยาดน้ำค้างร่วงหล่นบนผืนหญ้า
สายหมอกหนาปิดใจให้สะท้อน
หยาดน้ำตาร่วงลงในดงดอน
ที่แต่ก่อนเคยสนุกทุกเวลา...
มีนาคม 2540
ปฐมบทแห่งการลาจาก...
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
1 ความคิดเห็น:
สายลมจากไปไหนไม่ไหวหวั่น
สายลมจากใจฉันไม่หวั่นไหว
สายลมจากฉันไปไกลไม่เป็นไร
ขอใจฉันอย่าหวั่นไหวไปตามลม
จะจดจำความสนุกที่แล้วมา
รู้คุณค่าความสนุกสุขผสม
ไม่ปล่อยทิ้งความรู้สึกไปตามลม
ไม่ขื่นขมตรมตรอมพร้อมยินดี
ยินดีที่ได้รู้ความรู้สึก
ยินดีที่ได้ฝึกสมศักดิ์ศรี
ฝึกจิตใจให้กล้าแกร่งแข็งแรงดี
ฝึกให้มีพลังใจไม่อ่อนแรง
แสดงความคิดเห็น